تفکیک از مبدا ، را از هر کجا که هست آغاز کنیم
نامگذاری لنگرود :
نام لنگرود [ ل َ گ َ ] برای اولین بار درسال ۵۱۲ ه.ق ذکرگردیده یعنی سال مرگ سلطان محمدبن ملکشاه سلجوقی و آزاد شدن (( فرامرز بن مردانشاه لنگرودی)) از زندان و به دو دلیل این شهر را لنگرود نامیدند :
۱-اینکه لنگرود در ابتدا لنگرگاه بوده است .
۲-لنگرود نام رودخانه ای است همجوار شهر که به دریا می ریزد . شاید نام رودخانه نیز به این سبب بوده است که کرجی ها می آمدند و در آن بارگیری می کردند .
سیمای لنگرود از دید مورخین :
در سال ۱۰۱۰ ه . ق لنگرود، بندری معروف بود که بنا به گفته ((جهان نما)) تا ۱۰۰ کشتی درآنجا لنگر می انداختند۰ (( جان التون)) انگلیسی سال ۱۱۵۲ ه.ق از روسیه به لنگرود آمد نادر که خود را مهیای جنگ با گرجستان می کرد، درصدد تهیه ناوگانی در دریای خزر برآمد وجان التون را درسال ۱۱۵۶ ه. ق مامور ساختن کشتی در بندر لنگرود کرد که ۱۰ کیلومتر از دریای خزر فاصله دارد. با مرگ نادرشاه ، نقشه ایجاد ناوگان در دریای خزر از بین رفت.
((هنوی)) که در سال ۱۱۵۶ ه.ق به لنگرود آمده ، در سفرنامه خود از مشکلاتی که برای التون در کشتی سازی وجود داشت توضیح می دهد که سرانجام اولین کشتی او در اواخر سال ۱۱۵۶ ه. ق به بهره برداری رسید .
((ابت)) که در سال ۱۲۵۹ به لنگرود سفرکرده است در سفرنامه خود می نویسد : (( لنگرود قصبه ای است بزرگ که در دوطرف رودخانه ساخته شده و آب آن بسیار کند حرکت می کند. حدود یک متر، خشت پل لنگرود که در زمان صفویه با آجر و ساروج ساخته شده دارای دودهنه فراخ برای عبور کشتی است که دو قسمت شهر یعنی فشکالی محله را به راه پشته متصل می سازد.
نژاد – زبان :
اهالی این شهر ، سفیدپوست و آریایی نژاد هستند ۰ زبان مردم این شهر گیلکی و در بخش هم گویش های محلی خود را دارند .
دین و مذهب:
مردم شهر لنگرود ، از قدیم مسلمان بودند و طی سالهای ۸۹۳ حکومت سادات کیایی به شیعه روی آوردند .
مشاهیر لنگرود :
بافت قومی مردم لنگرود گیلک و به زبان گیلکی با لهجه بیه‌پیش سخن می‌گویند. از نوشته‌های تاریخی چنین استنباط می‌شود که زمین‌های اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و توسعه بازرگانی در گیلان، لنگرود هم رونق یافته و در زمینه‌های کشاورزی خصوصاً کشت کنف از شهرهای مهم محسوب گردیده، همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع فلزی از جمله تفنگ سازی (شکاری) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت، خریدران زیادی داشته‌است. رابینو جهانگرد معروف درخصوص لنگرود چنین می‌نویسد: «کناره‌های رودخانه لنگرود زیباترین منظره‌ای است که من در ایران دیده‌ام». لنگرود دارای محله‌هایی به نام‌های درویشانبر، درب مسجد، فشکالی محله، سوتال محله، در مسجد، کاسه‌گرمحله، قصاب‌محله، گشته مردخال، انزلی‌محله و راه‌پشته است که هر یک دارای اعتبار خاصی است. چمخاله که در ده کیلومتری لنگرود قراردارد از جاذبه‌های گردشگری است و همانند دیگر بنادر دارای فعالیت‌های تجاری بوده که در حال حاضر بسیار محدود است. طبیعت مناسب سبب گردیده مردم لنگرود به کارهای کشاورزی علاقه‌مند باشند. از محصولات عمده لنگرود می‌توان انواع برنج، چای، صیفی‌جات را نام برد. همچنین صید ماهی در این شهر رایج است.